Istota sojuszu japońsko-amerykańskiego: podwójne powstrzymywanie i wciąganie w pułapkę przez Stany Zjednoczone

Wprowadzenie

W analizie przedstawiono szczegółowe omówienie istoty sojuszu japońsko-amerykańskiego wskazywanej przez pana Kan Itō. W centrum znajdują się dwie koncepcje: „podwójne powstrzymywanie” (Double Containment) oraz „wciąganie w pułapkę” (Entrapment). Celem jest ukazanie prawdziwego charakteru relacji japońsko-amerykańskich.

Sojusz podwójnego powstrzymywania (Double Containment Alliance)

Definicja i koncepcja

Double Containment oznacza „podwójne powstrzymywanie”.
W kontekście sojuszu japońsko-amerykańskiego obejmuje dwa poziomy:

Pierwsze powstrzymywanie:
Utrzymanie Japonii w stanie permanentnej okupacji, uniemożliwiając jej prowadzenie niezależnej polityki zagranicznej i wojskowej.
Drugie powstrzymywanie:
Wykorzystanie spacyfikowanej i podporządkowanej Japonii jako narzędzia USA do powstrzymywania ZSRR, Chin i innych krajów komunistycznych.

Tło historyczne

Według pana Kan Itō, rząd USA już w 1942 roku (rok po ataku na Pearl Harbor) zdecydował, że powojenna Japonia nie będzie mogła prowadzić niezależnej polityki zagranicznej ani wojskowej. Od tego czasu konsekwentnie realizowano tę strategię.

Prawdziwy cel sojuszu japońsko-amerykańskiego

Celem sojuszu, jako układu podwójnego powstrzymywania, jest utrzymanie Japonii w pozycji państwa podporządkowanego oraz wykorzystywanie jej do realizacji strategicznych interesów Stanów Zjednoczonych w Azji.

Sojusz wciągania w pułapkę (Entrapment Alliance)

Definicja i koncepcja

Entrapment oznacza „wciąganie w pułapkę”.
W kontekście sojuszu odnosi się do mechanizmu, w którym USA ograniczają swobodę decyzyjną Japonii w zamian za gwarancje obronne.

Konkretne metody wciągania w pułapkę

Przejęcie odpowiedzialności za obronę:
Logika typu „Będziemy bronić Japonii, więc nie musicie rozwijać własnej obrony” – co prowadzi do zahamowania japońskiego potencjału obronnego.
Interwencje w polityce Japonii:
Wymuszanie dostosowania się do amerykańskich interesów w zakresie:
・polityki wojskowej
・polityki gospodarczej
・interpretacji historii
・podziału pomocy zagranicznej

Skutki wciągania

W efekcie Japonia traci zdolność do prowadzenia suwerennej polityki zagranicznej i gospodarczej, a jej działania stają się podporządkowane interesom USA.

Opinie ekspertów

Wypowiedź Zbigniewa Brzezińskiego

Były doradca ds. bezpieczeństwa narodowego USA powiedział:

Japonia nie posiada armii suwerennego państwa.
Siły Samoobrony są jedynie narzędziem rozszerzającym działania armii amerykańskiej w Azji Wschodniej.
USA nie zamierzają dopuścić do tego, by Japonia posiadała autonomiczne zdolności obronne.

Opinia wysokiego rangą urzędnika MSZ Indii

Po zakończeniu zimnej wojny wysoki urzędnik MSZ Indii powiedział panu Itō:

Sojusze USA z innymi państwami nie są relacjami równorzędnymi, lecz stosunkami podporządkowania.
Państwa, które wejdą w formalny sojusz z USA, stają się państwami zależnymi.
Indie nie chcą znaleźć się „w tak żałosnym położeniu jak Japonia”, dlatego odrzucają możliwość oficjalnego sojuszu z USA.

Zakończenie

Zdaniem pana Kan Itō istota sojuszu japońsko-amerykańskiego różni się znacząco od oficjalnego obrazu „wzajemnej obrony” czy „przyjaźni”. W rzeczywistości służy on powstrzymywaniu i podporządkowywaniu Japonii interesom Stanów Zjednoczonych.

Koncepcje Double Containment i Entrapment dostarczają kluczowych perspektyw do zrozumienia prawdziwej natury tej relacji.

Japonia powinna dokładnie przeanalizować istotę tego sojuszu i rozważyć strategię, która pozwoli jej chronić własne interesy oraz niezależność państwową.